We, mijn collega Daniëlla en ik, faciliteerden een teamdag. Een dag ‘hard werken’, met name voor ons. Het team wilde geen teamdag, het team wil dat ‘het management’ hun problemen oplost. Het team heeft trouwens ook geen probleem, tja behalve dan…dat het management niets oplost. Trouwens ook dat de organisatie lastig is en er veel wordt overgewerkt om dingen gedaan te krijgen (altijd dezelfde weer), niet iedereen competent gevonden wordt, iedereen maar zijn eigen regels maakt (werken we nou wel of niet op kantoor op dinsdag?), afspraken toch niet worden nageleefd, nieuwe mensen niet met dit team willen samenwerken en tja…dat management lost maar niets op, hè?
‘Dat management’ komt na de teamdag bij ons vragen om hulp en die willen we graag bieden. Het management heeft besloten dat er nóg een teamdag moet komen. En geeft ons aan dat het team daar allerminst voor open staat. Maar….het management laat het team mooi niet winnen: dus de teamdag komt er! Of wij, mijn collega Daniëlla en ik, er dan voor willen zorgen dat het luchtig wordt en dat we doen waar het team om vraagt.
Tsja…..wij zijn niet gek: wij zijn stoer! En dus hebben we beleefd deze goed betaalde opdracht afgeslagen.
Ik zeg stoer, maar het zit veel meer in de overtuiging dat het niet de juiste weg is voor dit team. De onderstroom is sterker aanwezig dan ‘het management’ op deze manier keren kan. De volgende teamdag is niet de juiste interventie. We hebben aangeboden ‘het management’ te helpen bij de júiste interventie. Tsja….stoer met een klein hartje 😊
